Gebrul van de overwinning: Wout van Aert wordt door het donderende publiek naar de overwinning geslingerd!

De finishlijn ligt nog slechts enkele meters voor hem, maar zijn benen branden als nooit tevoren. Wout van Aert heeft zich volledig gegeven, zijn lichaam schreeuwt om rust, maar de wil om te winnen is sterker dan de pijn. Achter hem klinkt het gebrul van een dolenthousiast publiek, een muur van geluid die hem als een stormwind vooruit lijkt te duwen.

Van Aert weet dat dit zijn moment is. De aanval die hij enkele kilometers eerder plaatste, heeft zijn concurrenten op de limiet gedwongen. Alleen een paar schimmen zitten nog in zijn wiel, vechtend om te overleven. De spurt is ingezet, maar hij voelt dat niemand meer de kracht heeft om hem nog in te halen. Hij perst de laatste energie uit zijn benen en duwt zijn fiets met een laatste krachtige ruk over de me

Het publiek explodeert. Een oorverdovend gejuich stijgt op langs de kant van de weg. Belgische vlaggen wapperen, supporters slaan op de dranghekken, de emotie giert door de menigte. Van Aert balt zijn vuist en slaakt een kreet van opluchting en vreugde. Al het harde werk, alle ontberingen, alle offers – het is het allemaal waard.

Zijn ploeggenoten snellen op hem af, kloppen hem op de rug, omhelzen hem. Hij hijgt, probeert weer op adem te komen, terwijl het overwinningsgevoel langzaam inzinkt. In de verte hoort hij de speaker zijn naam schreeuwen, gevolgd door het onmiskenbare geluid van duizenden fans die hem toejuichen alsof hij een gladiator is die zojuist een titanengevecht heeft gewonnen.

Met een brede glimlach klimt hij op het podium. De bloemen, de trofee, de Belgische driekleur – alles voelt als een droom. Hij kijkt de menigte in en heft zijn armen. Dit is niet alleen zijn overwinning, maar die van iedereen die hem gesteund heeft. En vandaag, met het gebrul van de massa in zijn oren, weet Wout van Aert: hij is onoverwinnelijk.