Roger Waters’ Sad Reason For Believing His Dead Father Would Still Return…

Roger Waters, de legendarische bassist en mede-oprichter van Pink Floyd, heeft in verschillende interviews openhartig gesproken over zijn relatie met zijn vader, Eric Fletcher Waters, die stierf tijdens de Tweede Wereldoorlog toen Roger nog maar een baby was. Het verlies van zijn vader, die een Britse soldaat was en omkwam in 1944, heeft een diepgaande invloed gehad op Waters’ leven en muziek. In een recent gesprek deelde Waters een verdrietige reden waarom hij lange tijd geloofde dat zijn vader uiteindelijk zou terugkeren.

Op jonge leeftijd ontwikkelde Waters de overtuiging dat zijn vader, ondanks zijn vroege dood, in feite nog ergens “daar buiten” was en op een dag zou terugkeren. Dit geloof was geen tijdelijke fantasie van een kind, maar een diepgeworteld verlangen naar de vader die hij nooit had leren kennen. Waters beschreef het als een manier om het verlies te verwerken, een hoop die hem in zijn jeugd hielp om het gemis te dragen. Hij dacht dat, misschien door het lot of door een soort bovennatuurlijke kracht, zijn vader terug zou keren om hem te zien opgroeien en deel uit te maken van zijn leven.

Dit verlangen om zijn vader terug te zien, kwam ook tot uiting in zijn muziek, vooral in het iconische The Wall-album van Pink Floyd, waar het thema van verloren vaderfiguren en de zoektocht naar een beschermende ouder figuur centraal staan. De track “Another Brick in the Wall” en andere nummers op het album reflecteren Waters’ innerlijke strijd met het verlies van zijn vader, die hij nooit had gekend.

Waters’ verdrietige reden voor het geloof in de terugkeer van zijn vader was niet alleen een kinderlijke fantasie, maar een dieptepsychologisch proces waarin hij zijn verlangen naar verbinding en begrip zocht. Het was pas later in zijn volwassen jaren, na veel zelfreflectie, dat hij zich realiseerde dat zijn vader nooit zou terugkeren, en dat dit verlies voor altijd een deel van zijn leven zou zijn.